Nie wszyscy wiedzą, że choć słowo papież wywodzi się z gr. pappas i z łac. papa (formy zdrobniałej od pater ‘ojciec’), to jednak przywędrowało do nas z Czech (papež).
Między 15. a 20. dniem od śmierci Jana Pawła II musiał zostać wybrany jego następca. W tym celu zebrało się kolegium kardynalskie, zwane konklawe (od łacińskiego cum clave, czyli ‘pod kluczem’).
Podczas głosowania każdy elektor, napisawszy na kartce nazwisko kandydata, wrzucił ją do urny (złotego kielicha) i wygłosi formułkę: Wzywam Chrystusa, mojego sędzię, że wskazałem tego, co do którego wierzę, iż powinien zostać wybrany zgodnie z wolą Boga.
Jeśli kandydat (tzw. papabile) uzyskał wymaganą liczbę głosów, kamerling, tzn. kardynał zarządzający do wyboru nowego papieża całym Kościołem, oznajmił wszystkim radosną nowinę. Habemus Papam! − Mamy Papieża.
Poznajcie kilka określeń związanych z ubiorem papieża i z atrybutami, których używa. Wiecie z pewnością, co to jest pastorał.
To duża laska, zakrzywiona u góry, nawiązująca kształtem do kija pasterskiego (stąd nazwa). Oznacza władzę i ma symbolizować papieża czuwającego nad owczarnią. Jan Paweł II używał pastorału ze srebra, który nie był zakrzywiony u góry, lecz miał formę krzyża.
Podczas celebrowania mszy papież nosi paliusz, czyli wąski biały pas nakładany na ramiona i piersi. Wierzchnia szata liturgiczna wykonywana z tkanin najwyższego gatunku i bogato haftowana nazywa się ornatem. Wkłada się go przez głowę. Dawniej ornat miał kształt dzwonu i sięgał aż do stóp. Teraz jego forma zbliżona jest do wydłużonego prostokąta o zaokrąglonych krótkich bokach. W zależności od okresu liturgicznego używa się ornatu w różnych kolorach.
Stuła to wstęga albo szarfa, którą papież zakłada na szyję, a spodnia szata z białego (stąd nazwa) materiału, z reguły podwiązywana paskiem, to alba lub komża. Czasem uzupełniana jest humerałem (rodzaj chusty okrywającej szyję i ramiona).
Papież wkłada na głowę infułę, ale tylko w niektórych momentach, np. podchodząc do ołtarza czy udzielając zebranym błogosławieństwa. Infuła koloru białego składa się z dwóch złączonych ze sobą sztywnych tarcz, przedniej i tylnej (tzw. cornua, czyli rogów) oraz dwóch zwisających z tyłu wstęg.
Kiedyś uroczystym nakryciem głowy papieża była tiara. Miała formę wysokiej, białej czapki zwieńczonej krzyżem, ze zwisającymi z tyłu dwiema wstęgami. Przestała być używana od 1963 r., kiedy to Paweł VI złożył ją symbolicznie na ołtarzu, a następnie sprzedał (uzyskane pieniądze przeznaczył na biednych). Wreszcie piuska to mała, biała okrągła czapeczka nakładana przez papieża na środek głowy.
A zetknęliście się z nazwą pektorał?
Chodzi o ozdobny krzyż ze złota, czasami zawierający relikwie. Pektorał przypinany jest do piersi, otoczony łańcuszkiem zawieszonym na szyi. Pierścień z kolei to insygnium papieża. Symbolizuje więź biskupa Rzymu z kierowanym przez niego Kościołem. Na pierścieniu widnieje wygrawerowany herb papieża. Po śmierci każdego Ojca Świętego pierścień zostaje stopiony i odlany na nowo. Pojawia się oczywiście herb nowego następcy św. Piotra.
Pan Literka