Ów rzeczownik dobrze wypełnia lukę w zasobie leksykalnym polszczyzny, zaadaptował się w niej gramatycznie i składniowo
– Chciałabym prosić o precyzyjne przybliżenie znaczenia wyrazu „target” i pochodnych: „targetować”, „targetowanie”, „targetowy”, używanych w marketingu i reklamie, ale coraz częściej także w języku oficjalnym. Wydaje mi się, że są to nowe terminy z języka angielskiego, szukałam ich w słownikach wydanych po 2000 roku, niestety, bezskutecznie (e-mail otrzymany od internautki).
Słowo target, mimo że od kilkunastu lat pojawia się w obiegu komunikacyjnym – bardziej jednak w odmianie środowiskowej branży marketingowo-reklamowo-PR-owskiej jako profesjolekt – jest w zasobie leksykalnym polszczyzny stosunkowo nowe i z tego względu nie odnotowały go jeszcze słowniki ogólne języka polskiego wydane w formie tradycyjnej.
Natrafimy za to na target w słownikach elektronicznych, przygotowanych w ostatnich latach lub na bieżąco uzupełnianych, np. w Wielkim słowniku języka polskiego ze słownikiem wyrazów bliskoznacznych PWN z 2018 roku (to wersja oparta na zawartości hasłowej Uniwersalnego słowniku języka polskiego PWN z 2003 r.) czy w Słowniku gramatycznym języka polskiego (http://sgjp.pl/leksemy/#72234/target).
Jest to zapożyczenie z języka angielskiego (od ang. target group ‘cel, tarcza strzelnicza’), czyli dosłowne przeniesiony na grunt polszczyzny wyraz dotąd w niej niewystępujący.
Target to nic innego, tylko ‘wyselekcjonowana – z punktu widzenia producenta czy usługodawcy – precyzyjnie ustalona, docelowa grupa odbiorców, do której kierowany jest dany produkt lub reklama’.
Ważne są takie informacje, jak wiek, płeć, wykształcenie, status społeczny rodziny czy pochodzenie odbiorców. Łatwo się wówczas przekonać (choć nie ma 100-procentowej pewności), czy takie osoby będą zainteresowane oferowanymi produktami lub usługami.
Powie się czasem:
Reklama od początku miała swój target, trafiła do określonej grupy młodych odbiorców korzystających na co dzień mediów społecznościowych (Facebooka, LinkedIna, Instagrama, Twittera);
Znajomość odbiorców targetowych reklamy pozwala na precyzyjne sformułowanie przekazu oraz odpowiedni dobór środków i technik.
Na przykład targetowanie reklam to działanie polegające na kierowaniu reklamy czy spotu reklamowego do określonej grupy docelowej (np. 15–19 lat), wyróżniającej się tymi samymi bądź bardzo podobnymi cechami osobowościowymi, charakterologicznymi (chodzi o zainteresowania, upodobania, zachowania itd.).
Zakłada się, że właśnie oni w pierwszej kolejności kupią dany produkt lub skorzystają z usługi, na której nam zależy.
Warto jednak wiedzieć, że funkcjonuje – głównie w polszczyźnie środowiskowej –drugie znaczenie omawianego wyrazu. Targetem nazywa się ‘sprzedaż przez pracownika odbiorcom określonej liczby produktów bądź usług’.
Jest to zajęcie stresujące, dlatego w środowisku używa się niekiedy pojęcia targetoza (‘pracowanie pod presją czasu, żeby sprzedać jak najwięcej produktów, usług, a tym samym wykonać plan nakreślony przez przełożonych’).
Niekiedy w takiej sytuacji sięga się po wyrażenie target sprzedażowy od razu wyjaśniające, że mamy do czynienia z inną definicją słowa target niż w znaczeniu prymarnym.
Zgodzą się więc Państwo ze mną, że rzeczownik target dobrze wypełnia lukę w zasobie leksykalnym polszczyzny, że zaadaptował się w niej gramatycznie i składniowo. Dowodem jest to, że od tworu rodzaju męskiego tworzy się wyrazy pochodne:
czasownik dwuaspektowy targetować/ stargetować (‘określić target czyjś lub czegoś’, np. produkt marketingowy lub reklamę), rzeczowniki targetowanie/ stargetowanie i targetowość, przymiotnik targetowy (‘docelowy, kierunkowy’) i przysłówek targetowo (‘docelowo’).
MACIEJ MALINOWSKI