Szanowna Poradnio,
słowniki języka polskiego podają zgodnie jeden przykład haplologii: sześcian zamiast sześciościan (wzorem: ośmiościan). Przykład znakomity, ale i chyba nader odosobniony… Czy istnieje w polszczyźnie więcej takich wyrazów? Czy, przykładowo, można dopatrzyć się haplologii w następujących wyrazach: skoczogonek (skoczoogonek), scenopis (scenoopis), mięsopust (mięsoopust); ewentualnie haplologii „głoskowej”: dysonans (dyssonans), falstart (falsstart)?
Michał Gniazdowski
Z haplologią (gr. haplóos ‘pojedynczy, jednorazowy’ + lógos ‘słowo’), czyli ze skróceniem wyrazu przez usunięcie jednej z jednakowych lub podobnych do siebie sylab bezpośrednio po sobie następujących, mamy do czynienia na przykład w wyrazie człowiek > człek, w dawnym adiectivum wieliki >wielki, w formie dopełniaczowej książęcia > księcia, w archaicznych formach czasownikowych 2. i 3. os. lp czasu teraź. umiejesz, umieje > umiesz, umie, w archaicznym bezokoliczniku śmiejać się > śmiać się, w wyrażeniach wasza miłość > waszmość i wasza miłość pan > waspan a. waćpan, w krótkich formach zaimków dzierżawczych mojego, twojego, swojego > mego, twego, swego oraz w nazwach miejscowych Siroradz > Siradz (później Sieradz) czy Sądecz > Sądcz > Sącz.
Zjawisko haplologii nie dotyczy jednak wyrazów, o które pyta internauta.
[…]