Skip to content

Obcy język polski

  • Porady językowe
  • Polszczyzna od ręki Pana Literki
  • Poradnia Językowa PWN
  • Camera obscura
  • Quiz językowy
  • Pytania od czytelników
  • O autorze
    • Książki
      • Język niegiętki. Szkice o polszczyźnie (refleksje po dwóch dekadach XXI stulecia)
      • Ortografia polska. Kodyfikacja, reformy i zmiany pisowni (1830–2010) oraz jej recepcja
      • Polszczyzna. O większą poprawność językową tekstów prawniczych i nie tylko
      • Co z tą polszczyzną?
      • (…) boby było lepiej
      • Obcy język polski
    • Opinie
    • Dyplom mistrza polskiej ortografii
  • Porady językowe
  • Polszczyzna od ręki Pana Literki
  • Poradnia Językowa PWN
  • Camera obscura
  • Quiz językowy
  • Pytania od czytelników
  • O autorze
    • Książki
      • Język niegiętki. Szkice o polszczyźnie (refleksje po dwóch dekadach XXI stulecia)
      • Ortografia polska. Kodyfikacja, reformy i zmiany pisowni (1830–2010) oraz jej recepcja
      • Polszczyzna. O większą poprawność językową tekstów prawniczych i nie tylko
      • Co z tą polszczyzną?
      • (…) boby było lepiej
      • Obcy język polski
    • Opinie
    • Dyplom mistrza polskiej ortografii

Obcy język polski

Blog o poprawnej polszczyźnie od roku 2002

On jest wart uwagi (a nie: warty uwagi)

› Wszystkie wpisy › On jest wart uwagi (a nie: warty uwagi)



Czy wiecie o tym, że w polszczyźnie nie ma przymiotnika (jaki?) warty, a więc że nie wolno powiedzieć bądź napisać np. Ten laptop był warty 1800 zł; On jest tego warty; Motorola Pro, czyli smartfon warty uwagi?


Niestety, błędy gramatyczne tego typu spotykam nagminnie w gazetach, portalach internetowych, rozmaitych ogłoszeniach, ofertach handlowych…

Jak nietrudno się domyślić, błędne słowo (jaki?) warty pojawia się w mowie i piśmie pod wpływem żeńskiej formy (jaka?) warta (np. Wycieczka warta była dobrego przygotowania) oraz nijakiej formy (jakie?) warte (np. To widowisko warte było wydania dużych pieniędzy). Skoro przymiotniki warta, warte kończą się rodzajowymi samogłoskami (-a i -e), niektórzy mylnie sądzą, że również postać męska musi mieć w zakończeniu -y (warty).

Tymczasem – nie. Należy mówić i pisać wart (znaczy on 1. ‘kosztujący, mający wartość’; 2. ‘zasługujący na coś, godzien czegoś’).

Ów przymiotnik jest dzisiaj w polszczyźnie jednym z trzech (dwa pozostałe to rad i kontent), które od wieków zachowują nietypową budowę słowotwórczą, czyli kończą się nie na samogłoskę y, tylko na spółgłoskę (t, d – jak rzeczowniki hart, chart, żart, start, fart, czart; czad, zad, owad; malkontent, petent, ewenement, suplement).

Zdradzę Wam, że skrócone postacie wymienionych wyrazów są pozostałością tzw. rzeczownikowej odmiany przymiotników i dlatego nie mogą występować w zdaniu jako proste przydawki (nie mówi się np. wart dom, rad człowiek, kontent profesor). Nadają się wyłącznie do tego, by pełnić w zdaniu funkcję orzecznika, np. Dom był tego wart; Dziadek był kontent (czyli zadowolony, uszczęśliwiony), że nas zobaczył; Stryj wydawał się niezwykle rad (inaczej: ucieszony), kiedy go odwiedziliśmy.

Czasem można się posłużyć formami wart, rad, kontent jako przydawkami, ale wyłącznie wtedy, gdy są rozwinięte i stoją po rzeczowniku, np. On był wart zachodu; Mąż był kontent z siebie; Stryj wydawał się rad z naszej wizyty.

A zatem zapamiętajcie, że w rodzaju męskim są wyłącznie krótkie przymiotniki wart, rad, kontent (a nie: warty, rady, kontenty) przyjmujące w rodzaju żeńskim postacie (jaka?) warta, rada, kontenta, w rodzaju nijakimi (jakie?) warte, rade, kontente oraz w liczbie mnogiej w rodzaju męskoosobowym formy (jacy?) warci, radzi, kontenci, a w rodzaju niemęskoosobowym (jakie?) warte, rade, kontente.

I jeszcze jedno. Zawsze piszcie niewart, nierad, niekontent, gdyż nie z przymiotnikami wymaga takiej właśnie (łącznej) ortografii.

Pan Literka

Licencja Creative Commons

Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0. Pełny tekst licencji.

Podobne

Share

Obserwuj:

  • Następny wpis „Przestań siorbać przy jedzeniu!”
  • Poprzedni wpis Czy można pisać „wuefista”?

Najnowsze i popularne

  • Najnowsze wpisy
  • Popularne wpisy
  • Ostatnie komentarze
  • Tagi
  • Polszczyzna od ręki Pana Literki

    Znielubić

    11 Gru, 2019

  • Porady językowe

    Felieton (kiedyś fejleton)

    11 Gru, 2019

  • diabeł

    Quiz językowy

    Co znaczy słowo „kaduk”?

    10 Gru, 2019

  • qui quo pro

    Polszczyzna od ręki Pana Literki

    Qui pro quo i quid pro quo

    4 Gru, 2019

  • czapka błazna, bufona, zarozumialca, pyszałka, pretensjonalnego blagiera

    Porady językowe

    Jeszcze o słowie buc

    4 Gru, 2019

  • Polszczyzna od ręki Pana Literki

    Meczów czy meczy?

    29 Gru, 2014

  • Polszczyzna od ręki Pana Literki

    Jak poprawnie wymówić słowo jabłko?

    29 Gru, 2014

  • Pytania od czytelników

    Imiesłów przymiotnikowy od czasownika „przechodzić”

    26 Cze, 2019

  • Porady językowe

    Czy spolszczyć grill na gril

    7 Gru, 2016

  • Porady językowe

    Zdrowaś Mario, łaskiś pełna

    8 Maj, 2015

  • Jaber mówi:
    Jeszcze w okresie peerelowskim wybrałem się do kina "Warszawa" w Krakowie...
  • Jaber mówi:
    Jako rodzimy użytkownik języka polskiego, wychowujący się na przedmieściach Krakowa, jak...
  • Stanislaw Winiecki mówi:
    Kłaniam się, Nie chcę się wymądrzać, nie jestem humanistą 🙂, ale...
  • mówi:
    Kwas deoksyrybonukleinowy obowiązuje od jakiegoś czasu w biologii. Kiedyś był dezoksyrybonukleinowy.
  • mówi:
    Przepraszam, ale w sprawie Octavii jest Pan w błędzie, historia tej...
  • dyktando etymologia fleksja frazeologia interpunkcja kalka językowa neosemantyzm ortografia regionalizm składnia stylistyka słownictwo słowotwórstwo Wielkanoc wymowa znaczenie słów znaczenie zwrotów i wyrażeń zobacz Święta

Archiwum porad


Strona używa ciasteczek (cookies). Korzystając z niej, wyrażasz zgodę na używanie cookie zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Polityka prywatności
  • Polityka prywatności
  • Źródła obrazów

Copyright © Maciej Malinowski 2002 - 2019