Przeczytałem Pana interesujący artykuł o Jerzym Giedroyciu. I tu mam wątpliwość. Dlaczego w tekście kilka razy pojawiła się forma „Giedroycia”. Skoro jest „Giedroyc”, powinno być chyba „Giedroyca”. A może jestem w błędzie?
Nazwisko rodowe twórcy paryskiej „Kultury” brzmi Giedroyć (z wygłosowym ć) i dlatego w przypadkach zależnych pojawiają się formy Giedroycia, Giedroyciowi, z Giedroyciem, o Giedroyciu. Zapis Giedroyc wziął się z tego, że założyciel Instytutu Literackiego działał na Zachodzie i tam jego nazwisko zapisywano (dla ułatwienia) z twardym c na końcu (Jerzy Giedroyc). Skoro w polskich tekstach odmiana Giedroyc, ale: Giedroycia zaczyna wywoływać wątpliwości czytających, czas chyba powrócić do mianownikowego brzmienia Giedroyć…