Szanowni Państwo,
jestem tłumaczką czeskiego i słowackiego i często problem sprawia mi pisownia końcówek żeńskich nazwisk po polsku. W tekście występuje pani np. Nováková. Piszę o pani Novákovej czy Novákowej? Wspominam panią Novákovą czy Novákową? A jej mąż Jiří – z Jiřím czy Jiřim, Jiříego, Jiřiego czy Jiřego?
Będę bardzo wdzięczna za rozwianie moich wątpliwości.
Z poważaniem
Magdalena Domaradzka
W częściach końcowych odmienianych nazwisk czeskich i słowackich (a także imion) pomija się zwykle znaki diakrytyczne form oryginalnych i wstawia zakończenie spolszczone. Piszemy więc: Nováková, ale Novákowej, Novákową. Co do imienia Jiří zapisywanego w oryginale przez ř (to tzw. háček) i z tzw. długim miękkim (dlouhé měkké) í na końcu, to zwyczaj jest taki, że rezygnuje się z tej litery również ze względów praktycznych […]