Lapbook

Słowa lapbook nie notują jeszcze słowniki języka polskiego, ale mimo to jest od pewnego czasu w użyciu w środowisku szkolnym. Znają je pedagodzy, nauczyciele i uczniowie.

Lapbook (z ang. lap book dosł. ‘książka na kolanach’, od lap ‘kolano’ + book ‘książka’) to ‘tekturowa teczka (otwierana na boki) z przyklejonymi wewnątrz kartkami i karteczkami zawierającymi informacje czy ilustracje na dany temat.

Niekiedy na lapbook mówi się książka warstwowa (ang. layer book), książka z klapką (ang. flap book) lub książka migawka (ang. shutter book).

Taki lapbook, czyli zbiór przeróżnych przydatnych wiadomości czy obrazków w formie wyklejanek (przyklejonych karteczek, ilustracji, wykresów itp.), bez kłopotu da się rozłożyć nie tylko na szkolnej ławce, ale także w innych sytuacjach, np. kiedy uczniowie siedzą po turecku na podłodze lub w sali są wyłącznie krzesła.

Stąd się właśnie wzięła nazwa lapbook – ‘coś, co zawiera wiele elementów, ale co z powodzeniem mieści się na kolanach’ (nie potrzeba biurek, stołów, stolików, blatów, podstawek itp., by to wszystko rozłożyć).

Na lapbook najbardziej nadaje się teczka z miękkiego kartonu typu manila (tzn. trochę większa niż format A4, żeby zmieściły się kartki A4), luźno otwierana z przodu.

Karteczki w lapbooku mogą być składane na czworo lub więcej części, w harmonijkę bądź jedna pod drugą i zszyte. Należy je następnie przykleić (tylną powierzchnią) mocnym klejem na stronach wewnętrznych teczki.

Przydatne są też pojedyncze koperty, w których chowa się potem mniejsze karteczki.

Podobno lapbooki zachęcają uczniów do większej pracy w domu, zwiększają ich kreatywność i zdolności plastyczne, a w konsekwencji są pomocne w zdobywaniu wiedzy.

Pan Literka