Odmiana kłopotliwego rzeczownika „procent”

Piszę w związku z odmianą kłopotliwego rzeczownika „procent”. Otóż mój „Mały słownik języka polskiego” (pod redakcją S. Skorupki, H. Auderskiej, Z. Łempickiej, PWN, Warszawa 1969) podaje jako prawidłową końcówkę fleksyjną w dopełniaczu „-u”, a więc formę „procentu”. Fakt, słownik jest już można by rzec stary, więc chciałbym się dowiedzieć, czy coś się zmieniło w tym kierunku.

Nie zmieniło. Od słowa procent dopełniacz brzmi procentu, np. Dotyczyło to małego procentu uczniów. Wyjątkowo w konstrukcji z liczebnikiem 1 (jeden) może wystąpić forma procenta albo procentu, np. Nie było zaledwie jednego procenta albo procentu uczniów. Nie ma jednoznacznej zasady, kiedy w dopełniaczu l. poj. rzeczowników rodzaju męskiego pojawia się końcówka -u, a kiedy -a. 

Zobacz także
Scroll to Top