Klocki Lego to znane na całym świecie plastikowe elementy (w pięknych kolorach) do składania przez dzieci, coś w rodzaju „cegiełek”, za pomocą których – ze względu na specjalne wypustki i odpowiadające im gniazda – uzyskuje się rozmaite kombinacje połączeń.
Tego rodzaju klocki wymyślił tuż po wojnie właściciel firmy zabawkarskiej z Danii (z miasta Billund) Ole Kirk Christiansen (zmarł w 1958 r.). Zamarzył sobie, by najmłodsi mogli sami montować zabawki (przypominające np. zamki i budowle czy inne konstrukcje) z gotowych, plastikowych elementów.
W tym celu firma zakupiła maszyny do odlewów z tworzyw sztucznych i uruchomiła produkcję oryginalnych wyrobów, a w 1958 r. je opatentowała.
Po latach w miejscowości Vejle zbudowano z klocków Lego miniaturowe miasteczko zwane Legolandem. Było to możliwe dlatego, że wraz z rozwojem firmy zaczęto wytwarzać plastikowe elementy modeli domów, samochodów, miniludzików itp.
Warto wiedzieć, że nazwa lego jest skrótem wyrażenia lege godt – leg(e) go(dt), co po duńsku znaczy ‘miłej zabawy’, a jednocześnie nawiązuje do łacińskiego słowa lego (‘składam’).
Pozostaje jeszcze do omówienia kwestia zapisywania wyrażenia zawierającego nazwę firmy Lego.
Dawniej wydane słowniki (m.in. Wielki słownik ortograficzny PWN z 2006 r., s. 367, i Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, t. II z 2003 r., s. 618) podawały pisownię klocki lego.
W najnowszym Wielkim słowniku ortograficznym PWN z 2016 r. (s. 617) różnicuje się jednak pisownię na Lego (firma, marka) ndm (np. klocki Lego, zestaw Lego) oraz lego (zestaw klocków marki Lego).
Oznacza to tyle, że jeżeli nazwę firmową poprzedza słowo klocki, należy napisać klocki Lego (a nie: klocki lego). W przeciwnym razie człon lego oddaje się w piśmie małą literą, np. Dostałam od mamy lego: Zbudowałem zamek z lego.
Pan Literka