W książkach pewnego wydawnictwa, tłumaczonych przez tę samą osobę, regularnie stykam się z formą „zaglądnąć”. Po sprawdzeniu w „Słowniku ortograficznym języka polskiego” pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka z 1986 r. znalazłam tę formę pisaną właśnie w ten sposób obok „zajrzeć”, którą zawsze uważałam za jedynie poprawną. Jak jest w rzeczywistości? Przecież nawet brzmienie „zaglądnąć” jest fatalne!
Według językoznawców zaglądnąć jest regionalizmem (tak mówi się na południu Polski), warto więc w starannej polszczyźnie posługiwać się czasownikiem zajrzeć. Tak samo lepsze są bezokoliczniki spojrzeć, wyjrzeć niż spoglądnąć, wyglądnąć. Być może tłumacz pochodzi z Małopolski, wydawca winien mu jednak zwrócić uwagę na niestosowność używania formy zaglądnąć w języku literackim.