Szanowni Państwo,
chciałbym zapytać, dlaczego Wielki słownik ortograficzny PWN zaleca pisownię wyrazu pytia (w znaczeniu: ‘wieszczka Apollina’) dużą literą, tak jakby była to nazwa własna. Mała encyklopedia kultury antycznej daje na początku małą literę, według mnie słusznie (w przeciwnym razie sugeruje to imię jakiejś konkretnej wieszczki).
Z wyrazami szacunku
Tomasz Majtczak
Nie tylko w Wielkim słowniku ortograficznym PWN pod redakcją E. Polańskiego (Warszawa 2017, s. 977) pojawia się pisownia Pytia(‘wieszczka Apollina’). W Słowników mitów i tradycji kultury Władysława Kopalińskiego (Warszawa 1985, s. 200; hasło: wyrocznia delficka) czytamy:
W świątyni Apollina w Delfach kapłanka boga, zwana Pytią , siadała na trójnogu i w boskiej ekstazie, w odpowiedzi na pytania błagalników, wypowiadała słowa bez związku, z których kapłan-prorok układał odpowiedzi, zwykle w formie heksametru, niekiedy zawierające błędy w metrum i stylu, które, jako po…
Jak widać, autor potraktował określenie Pytia jako nazwę własną (jednostokową), ignorując fakt, że de facto „wieszczek delifckich było kilka, wychowywały się od dzieciństwa przy świątyni i wybierało je kolegium kapłanów”.
Z pewnością musiał się ów ceniony leksykograf zasugerować informacją znalezioną w Słowniku języka polskiego PAN pod redakcją W. Doroszewskiego (Warszawa 1965, t. VII, s. 767), że omawiane słowo w znaczeniu ‘w starożytnej Grecji kapłanka w świątyni Apollina w Delfach, przepowiadająca przyszłość’ pisane jest […]
