Jak powinno się poprawnie wymawiać „déjà vu”? Słyszałem wersję „deża wi”, jak i „deża wu”.
Zacznijmy od zapisu tego francuskiego wyrażenia. Pisze się déjà vu (uwaga na akcenty nad literami e i a w członie pierwszym: jeden „na Suwałki”, drugi „na Szczecin”). Bez względu na oboczną pisownię poprawna wymowa jest jedna − [deżawü] z akcentem na ostatniej sylabie ([deżavu] to ani po polsku, ani po francusku!). Określenie to ciągle funkcjonuje w polszczyźnie w formie oryginalnej, ale nawet gdybyśmy je spolszczyli (np. na deża wi bądź deżawi, myślę tu o ortografii), to cząstka wi musiałaby pozostać. Dodam, że déjà vu (dosłownie 'już widziany’) to 'złudzenie pamięciowe polegające na przekonaniu, że osobę, przedmiot lub sytuację obserwowane po raz pierwszy w życiu już kiedyś widzieliśmy’. Nieco podobne zjawisko występuje czasem w zaburzeniu pamięci, przez medycynę zwanym paramnezją.