Chciałbym zapytać, skąd się wzięło powiedzenie „umarł w butach”.
Słowniki tego nie wyjaśniają, odnotowują jedynie, że mówi się umarł w butach, jeśli ‘jest się w sytuacji beznadziejnej, bez wyjścia’, np. Nie zapłaciłem rachunku za gaz. No to umarł w butach (tzn. ‘stało się, przepadło’) dołożą mi karę. Mam jednak pewne przypuszczenie, skąd się owo potoczne wyrażenie wzięło. Umarł w butach, czyli ‘tak jak stał, jak był ubrany, nagle, nic się już nie dało zrobić’– ktoś tak pewnie powiedział i zwrot powędrował sobie w świat…
Chciałbym dorzucić coś w sprawie powiedzenia „umarł w butach”. Spotkałem się z wersją, że pochodzi ono z dawnych czasów, gdy stosowano tortury, z których jedną była ta przy użyciu „butów”, czyli rodzaju imadeł miażdżących stopy lub golenie. W razie śmierci skazańca w czasie przesłuchania nie można już było nic od niego wydobyć i stąd to powiedzenie.
Bardzo dziękuję za suplement do mojej informacji sprzed tygodnia, skąd się wzięło powiedzenie umarł w butach. Wyraz buty ma tu więc znaczenie przenośne, znaczy ‘imadła’.