Rażący przykład użycia spójnika a zamiast ale

Nie głosem donośnym i władczym, jak przed laty, a drżącym i słabym (Rafał Kalukin, Utopiony w utopii”, „Newsweek Polska” nr 16/2014 z 14-21 kwietnia 2014 r.)

Rażący przykład użycia spójnika a zamiast ale, lecz do przeciwstawienia dwóch treści, z których pierwsza jest zaprzeczona. Taka konstrukcja zdaniowa jest kalką z języka rosyjskiego. Należało rzecz jasna napisać: Nie głosem donośnym i władczym, jak przed laty, ale (lecz) drżącym i słabym. W innym fragmencie tekstu autor znowu napisał Nie „być”, a „mieć” zamiast Nie „być”, ale (lecz) „mieć”. Dlaczego adiustator i korektor nie wychwycili błędu?

W artykule znalazło się niestety także kilka błędów interpunkcyjnych. W zdaniu Przejąć pałeczkę po straconej już generacji solidarnościowej, która zatraciła się w bezpośrednich sporach oraz przywrócić do życia dziedzictwo roku 1980 – należało postawić po sporach przecinek, żeby zamknąć zdanie podrzędne wprowadzone zaimkiem która (Przejąć pałeczkę po straconej już generacji solidarnościowej, która zatraciła się w bezpośrednich sporach, oraz przywrócić do życia dziedzictwo roku 1980). Jak widać, przed  spójnikiem oraz stawia sie niekiedy przecinek…

Dla odmiany w zdaniu Lecz zastosować w codziennym życiu, to już nie lada wyzwania nie wolno było broń Boże! postawić tego znaku przestankowego, gdyż w ten sposób został oddzielony podmiot (zastosować…, tak bezokolicznik jest tutaj podmiotem) od eliptycznego orzeczenia to (skrót od jest to, to jest). Ciekawe, że dosłownie linijkę wcześniej wszystko było interpunkcyjnie poprawnie (Przyjąć je za własne to żaden problem).

Autor nie wie też, że spójnik bowiem i zaś nie powinny stać na początku zdania (Bowiem to, co w sferze politycznej wyglądało na opanowany do perfekcji dwutakt, w wymiarze duchowym stawało się bolesnym szpagatem oraz Zaś zwykłemu Polakowi, jak zawsze – biało-czerwona chorągiewka i święty obrazek). Poprawnie: To bowiem, co w sferze politycznej wyglądało na opanowany do perfekcji dwutakt, w wymiarze duchowym stawało się bolesnym szpagatem; Zwykłemu zaś Polakowi, jak zawsze – biało-czerwona chorągiewka i święty obrazek.

Scroll to Top