W jaki sposób odmieniać imię Iwo?

W jaki sposób odmieniać imię Iwo? Czy formy „Iwa”, „Iwowi” są poprawne?

Tak, można mówić Iwa, Iwowi, z Iwem, można też pozostawić to imię bez odmiany (np. Wywiad z Iwo Nowakiem). Taką odpowiedź znajdujemy w Nowym słowniku poprawnej polszczyzny PWN (z 2000 r.) na s. 1506. W dalszej jednak części (na s. 1648) natrafiamy na informację, że Iwo , tak jak Bruno, Gwido, Hugo, Odo, Otto, musi (sic!) zachować w odmianie spółgłoskę -n-, a więc że należy mówić i pisać Iwona, Iwonowi, z Iwonem. Tak różne stanowisko autorów (w jednej książce) dziwi niemiłosiernie, nic więc dziwnego, że nosiciele imienia Iwo są niezadowoleni. Stanowczo odrzucają jednak to ostatnie zalecenie, twierdząc, że przy narodzinach nie otrzymali imienia Iwon, tylko Iwo. I trudno im nie przyznać racji, tym bardziej że inne imię męskie kończące się na o, Apollo, przyjmuje w przypadkach zależnych formy bez -n-: Apolla, Apollowi, z Apollem i jest to przez językoznawców aprobowane. Chciałbym się jednak zastrzeć, że opowiadając się raczej za Iwem niż za Iwonem, nie rozciągam tego na formy Hugo, Bruno noszone przez znane postacie sprzed lat. Imiona te mają proweniencję łacińską, a tam element -n- w odmianie występuje, dlatego wszedł on i do fleksji polskiej (Szkoła im. Hugona Kołłątaja; Proza Brunona Schulza).