Źle z interpunkcją w „Polityce”

• Zaproponowana przez Andrzeja Dudę nowelizacja zawierająca drobne korekty, w niczym nie zmienia ani antykonstytucyjnego charakteru „ruskiej komisji”, ani jej zasadniczego celu: wciąż kilku posiadających gwarancję bezkarności ludzi może przypiąć dowolnej osobie łątkę ruskiego agenta, który jest pod rosyjskim wpływem i „nie daje rękojmi”.
• Podobne zjawiska było widać podczas ostatnich elekcji na Węgrzech i w Turcji, gdzie mimo dużych nadziei opozycji  i optymistycznych sondaży, wygrywała autokratyczna władza (Jerzy Baczyński. Mariusz Janicki, Przypisy redaktorów naczelnych „Wiatr i żagle”, „Polityka” nr 24 z 6.06-13.06.2023).

Takie uchybienia interpunkcyjne w tekście naczelnego i jego zastępcy absolutnie nie powinni się były zdarzyć. W zdaniu pierwszym podmiot (nowelizacja) został oddzielony przecinkiem od orzeczenia (nie zmienia), co jest wykroczeniem kardynalnym przeciwko przestankowaniu. W zdaniu drugim po części mimo dużych nadziei opozycji  i optymistycznych sondaży również nie wolno było postawić przecinka w myśl zasady, że jest to równoważnik zdania oparty na rzeczowniku i stanowi integralną część z orzeczeniem (wygrywała). Jeśli nawet autorzy tak napisali, należało to dyskretnie poprawić (dwója dla korektorek!). Ponadto słowo antyPiS wypadało oddać graficznie jako anty-PiS (a w odmianie anty-PiS-u, a nie: antyPiSu).