Skoro w nazwiskach „Remarque”, „Braque” nieme „-ue” i spółgłoska „-q” przeszły w miękkie „-kie” (z „Remarkiem”, z „Brakiem”), to to samo powinno nastąpić w imieniu „Jacques”: nie wymawiana końcówka „-ues” musi zniknąć, a obca głoska „-q” przekształcić się w polskie „-ki”, co w konsekwencji da postać: z „Jakiem?
Pisownia imion i nazwisk obcojęzycznych, szczególnie francuskich i angielskich zakończonych na -e, -ue, -ues nieme (tzn. nie wymawiane), to dla Polaków utrapienie. Wyjątkowa trudność polega na tym, że przy odmianie trzeba się posłużyć dość rzadkim znakiem graficznym, jakim jest apostrof, a całość fleksyjną uzupełnić polską końcówką rzeczownikową. Zdarza się więc, że obce imię czy nazwisko przybiera nierzadko zaskakującą formę narzędnika bądź miejscownika.
Przyjrzyjmy się pisowni francuskiego imienia Jacques i angielskiego Mike, wymawianych jako [Żak] i [Majk]. Jeśli chcemy napisać te imiona w przypadkach zależnych, to musimy użyć apostrofu:
Jacques’a [wym. Żaka], Jacques’owi, o Jacques’u;
Mike’a, Mike’owi, o Mike’u.
Ale jak będzie w narzędniku? Z Jacques’em, z Mike’em?
Otóż nie. W tym wypadku proszę się nie sugerować wydawnictwami podającymi takie formy. Autorom zabrakło odwagi, by wprowadzić poprawną pisownię tych imion, czyli z Jakiem, z Mikiem, a przede wszystkim… konsekwencji w tym, co sami ustalili!
Każe nam się pisać: Mauriac, ale: z Mauriakiem; Titanic, ale: z Titanikiem; Remarque, ale: z Remarkiem, Braque, ale: z Brakiem zgodnie z regułą, że „jeśli w którymś z przypadków gramatycznych brzmienie głoski kończącej temat nazwiska jest w języku polskim inne niż w języku oryginalnym, wówczas zakończenie tego nazwiska piszemy zgodnie z pisownią polską, a nieme -e, -ue, -ues i apostrof pomijamy”.
Proszę to przeanalizować ze mną: skoro w nazwiskach Remarque, Braque nieme -ue i spółgłoska –q przeszły w miękkie -kie (z Remarkiem, z Brakiem), to to samo powinno nastąpić w imieniu Jacques: nie wymawiana końcówka -ues musi zniknąć, a obca głoska –q przekształcić się w polskie -ki, co w konsekwencji da postać: z Jakiem.
A więc piszemy: z Jeanem Jakiem Rousseau!
Z kolei w imieniu Mike znika nieme -e, a pojawia się miękkie -ki, wobec tego powstaje forma z Mikiem.
Z Mikiem Tysonem – tylko taki zapis jest poprawny!
– Zaskakujące? – powiedzą Państwo. – Przecież w ten sposób mało co zostaje z mianownika Jacques, Mike!
– Tak, bardzo zaskakujące – odpowiadam – ale… najzupełniej poprawne. Formy narzędnika: z Jacques’em, z Mike’em są niedobre, gdyż w wymowie słyszymy [z Żakem], [z Majkem], a nie: [z Żakiem], [z Majkiem].
Oto kilka jeszcze imion i nazwisk obcojęzycznych mających w polszczyźnie dziwną odmianę i pisownię:
Wspomnijmy jeszcze o tym, że nazwiska typu Strejlau, Turnau w miejscowniku pozostają… nieodmienne (o Strejlau, o Turnau), choć prof. prof. Stanisław Jodłowski i Witold Taszycki proponowali kiedyś pisownię o Strejlau’ie, o Turnau’ie – z apostrofem, że piszemy: Joyce, ale: o Joysie, Goya, ale: Goi, Botticelli, ale: Botticellego, Medveczky, ale: Medveckiego, Horthy, ale: Horthyego, Karadżić, ale: Karadżicia.
MACIEJ MALINOWSKI
W tym wypadku słowa procent nie dostosowujemy do pięciu dziesiątych, lecz liczebnika 1 … 1,5…
Kaszleć i kasłać w zupełności wystarczą … Darujmy sobie kaszlaćCzytaj dalej »
Nie należy używać tego czasownika bez dopełnienia, np. To dobrze rokuje … Rokować (np. powrót…
Od wieków w polszczyźnie obecne były zwroty z zaimkami was i wam … Niech was…
Takie ciasto przypominało kształtem spleciony warkocz, który starsze, zamężne kobiety (czyli baby) nosiły na głowie,…
Najbardziej jest znane sportowe znaczenie tego słowa... … Kim jest internacjonał?Czytaj dalej »