Słowo prestidigitator jest dość trudne w wymowie i zapisie, więc kiedy się po nie sięga, trzeba uważać. Nazywa się tak ‘osobę – zwykle artystę cyrkowego – popisującą się sztuczkami opartymi głównie na niezwykłej zręczności palców’.
Prestidigitator to inaczej iluzjonista, czarodziej, mag, magik, żongler, dawniej mówiono też na kogoś takiego igrzec, sztukmistrz, kuglarz. Było ponadto w obiegu słowo eskamoter (fr. escamoteur) oznaczające ‘kuglarza umiejącego zręcznie chować przedmioty’.
Patrząc na budowę słowa prestidigitator, zawierającego aż sześć sylab (pre-sti-di-gi-ta-tor), nietrudno się domyślić, że mamy do czynienia z wyrazem zapożyczonym. Przejęliśmy go od Włochów, którzy mówią prestidigitatore (od: presto ‘szybki’ i dito ‘palec’, z łac. digitus ‘palec’).
Nie wszyscy jednak historycy języka zgadzają się z taką etymologią, tzn. że prestidigitator to ‘ktoś, kto ma szybkie palce’. Twierdzą, że to słowo sztucznie utworzone i że należałoby mówić prestigiator, gdyż w łacinie praestigiator [wym. prestigiator] (od czasownika praestigiare ‘czynić zaklęcia czarodziejskie’) znaczy ‘czarodziej’.
Jakkolwiek było, upowszechniła się forma prestidigitator. I tak musi zostać.
Zdradzę Wam, że jeszcze sto lat temu nie pisało się prestidigitator, tylko prestydygitator, gdyż połączenia liter di- i ti- uważano wtedy w polszczyźnie za obce. W Słowniku języka polskiego, tzw. warszawskim (Warszawa 1908, t. IV, s. 996) natrafiamy wyłącznie na takie hasło.
Pan Literka
Według słowników języka polskiego dane nie mają form l. poj. Ale może warto je dzisiaj…
W tym wypadku słowa procent nie dostosowujemy do pięciu dziesiątych, lecz liczebnika 1 … 1,5…
Kaszleć i kasłać w zupełności wystarczą … Darujmy sobie kaszlaćCzytaj dalej »
Nie należy używać tego czasownika bez dopełnienia, np. To dobrze rokuje … Rokować (np. powrót…
Od wieków w polszczyźnie obecne były zwroty z zaimkami was i wam … Niech was…
Takie ciasto przypominało kształtem spleciony warkocz, który starsze, zamężne kobiety (czyli baby) nosiły na głowie,…