Głuchoniemy i głucho-ciemny

Dlaczego wyraz głuchoniemy piszemy łącznie, a głucho-ciemny z łącznikiem? Głuchoniemy to przecież «głuchy i niemy», a więc mamy tutaj dwa człony równorzędne – podobnie jak w przypadku wyrazu głucho-ciemny, czyli «głuchy i niewidomy».

Pisownia głuchoniemy istotnie nie pasuje do ogólnej reguły. W słownikach ortograficznych utrzymywana jest prawdopodobnie przez wzgląd na tradycję.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
  1. 3.06.2013
    Łączna pisownia głuchoniemy (spotyka się ją już w XIX w., np. w Książce do nabożeństwa dla głuchoniemych ks. Teofila Jagodzińskiego, Warszawa 1876) wzięła się prawdopodobnie z tego, że przez długą rehabilitację logopedyczną u osób całkowicie głuchych udaje się czasem wykształcić mowę lekko artykułowaną, zrozumiałą dla otoczenia. Istnieje zatem powód – skoro główną przypadłością chorego pozostaje jednak głuchota – by pisać głuchoniemy, tzn. traktować ów twór jak zestawienie o członach nierównorzędnych znaczeniowo (jest jeszcze rzeczownik głuchoniemota).
    Hasło głucho-ciemny (pisane z dywizem) trafiło do słowników dopiero w latach 70. ub. wieku (vide Słownik języka polskiego PWN, red. M. Szymczak, Warszawa 1978, t. I, s. 667) i – co zrozumiałe – zakwalifikowano je od razu do zestawień o członach równorzędnych znaczeniowo (że chodzi o kogoś 'i głuchego, i niewidomego’). Szkopuł w tym, że w samym środowisku audiologów, otologów i osób upośledzonych w ogóle nie używa się przymiotnika głucho-ciemny, tylko operuje formą głuchoniewidomy, pisaną łącznie tak jak głuchoniemy
    Maciej Malinowski, „Obcy język polski”
  2. 5.06.2013

    Obawiam się, że prawda jest jednak prozaiczna: za łączną pisownią głuchoniemy (jak również głuchoniewidomy) nie stoją możliwości rehabilitacji logopedycznej osób głuchych, lecz po prostu niedostatek kompetencji ortograficznej. Zauważmy zresztą, że nawet w słownikach języka polskiego (red. red. W. Doroszewski i M. Szymczak) przez dziesięciolecia powielano błędną pisownię dwóch bardzo podobnie zbudowanych przymiotników. Wśród haseł znajdowały się mianowicie zerojedynkowy i wodnokanalizacyjny, mimo że ewidentnie mamy tu do czynienia z członami równorzędnymi znaczeniowo – chodzi o system wykorzystujący zera i jedynki oraz o sieć wodną (wodociągową) i kanalizacyjną (ściekową). Prawidłowa pisownia zero-jedynkowy i wodno-kanalizacyjny trafiła dopiero w 2003 r. doUniwersalnego słownika języka polskiego (red. S. Dubisz), wprowadzona w 1996 r. przez Nowy słownik ortograficzny PWN (red. E. Polański).

    Michał Gniazdowski, Warszawa
Opublikowane przez
Maciej Malinowski

Najnowsze wpisy

Czy słowo dane ma l. poj.?

Według słowników języka polskiego dane nie mają form l. poj. Ale może warto je dzisiaj…

29 kwietnia 2024

1,5 procent (nie: procenta)

W tym wypadku słowa procent nie dostosowujemy do pięciu dziesiątych, lecz liczebnika 1 … 1,5…

20 kwietnia 2024

Darujmy sobie kaszlać

Kaszleć i kasłać w zupełności wystarczą … Darujmy sobie kaszlaćCzytaj dalej »

13 kwietnia 2024

Rokować (np. powrót do zdrowia)

Nie należy używać tego czasownika bez dopełnienia, np. To dobrze rokuje … Rokować (np. powrót…

6 kwietnia 2024

Niech was (wam) Bóg błogosławi

Od wieków w polszczyźnie obecne były zwroty z zaimkami was i wam … Niech was…

29 marca 2024

Babka (dawniej baba) wielkanocna

 Takie ciasto przypominało kształtem spleciony warkocz, który starsze, zamężne kobiety (czyli baby) nosiły na głowie,…

24 marca 2024