Skąd wywodzą się spójniki „bowiem” i „albowiem”?

Skąd wywodzą się spójniki „bowiem” i „albowiem”? Jedyne mają charakterystyczne zakończenie dla czasownika l. poj. 1. osoby „-em”.

W spójnikach bowiem i albowiem występuje zakończenie -em dlatego, że są one zrostami całych zwrotów. Bowiem powstało ze zdania ‘bo wiem’, a albowiem – ze zdania a li bo wiem , co pierwotnie znaczyło ‘a czyż to ja wiem!’. A li bo wiem zapisywano później jako alibo wiem, alibowiem, al(i)bowiem, aż upowszechniła się postać albowiem. Ale na dobrą sprawę dziś powinna obowiązywać nie ona, tylko forma abowiem (dosłownie: ‘a bo wiem’) tożsama ze słowem bowiem (obydwa spójniki są synonimem bo). Forma albowiem (z l) właściwie nie ma uzasadnienia, ponieważ albo nadal znaczy ‘czy’. Pozostało jednak w spójniku, gdyż wygrało „rywalizację” z abo.

Zobacz także

Scroll to Top