Mam prośbę o to, żeby rozprawił się Pan na łamach ze zwrotem coraz powszechniej stosowanym w radiu, telewizji i prasie, a nawet w publikacjach o charakterze naukowym „okazać się być”…
Trudno nie przyznać racji czytelnikowi, że zżyma się na sformułowania typu okazał się być hochsztaplerem; okazała się być mało wiarygodna. Ów bezokolicznik być jest całkowicie zbędny. W polszczyźnie nie należy się „podpierać” tzw. łacińską konstrukcją nominativus cum infinitivo (mianownik z bezokolicznikiem). Po łacinie mówi się na przykład Puer laborare videtur, co dosłownie znaczy Chłopiec wydaje się pracować, ale my musimy jednak to zdanie przeredagować na: Wydaje się, że chłopiec pracuje. Uwagę tę dedykuję wszystkim tym, którzy twierdzą, że konieczne jest czasem użycie słówka być w otoczeniu czasowników okazać się, wydawać się, zdawać się, bo inaczej wypowiedź będzie błędna, np. Moda na kupowanie po kilka sztuk tego samego drogiego towaru wydaje się być w zaniku. Tak, zgadzam się, nie da się tu pominąć bezokolicznika być. Nie jest to jednak argument za pozostawieniem takiej konstrukcji. Całość trzeba przerobić na: Wydaje się, że moda na kupowanie po kilka sztuk tego samego towaru jest w zaniku.