Niedawno uczestniczyłem w dyskusji o miejscu czasownika w znanych sekwencjach łacińskich („navigare necesse est” lub „errare humanum est”). Upierałem się, że w przeczeniu kolejność jest podobna, tzn. że mówi się „de gustibus non disputandum est”. Jednak w słowniku Kopalińskiego znalazłem wersję: „de gustibus non est disputandum” i obawiam się, że nie miałem racji…
W języku łacińskim orzeczenie stoi zasadniczo na końcu zdania, ale kiedy forma czasownikowa jest zaprzeczona, umieszcza się ją wcześniej, np. Navigare necesse est, vivere non est necesse („Żeglowanie jest koniecznością, życie nią nie jest”); Barba non facit philosophum („Broda nie czyni filozofa”). Dlatego również zwrot, o który pyta internauta, zapisywany jest w postaci De gustibus et coloribus non est disputandum („O upodobania i kolory nie należy się spierać”), a nie: De gustibus et coloribus non disputandum est.W łacinie nie rozdziela się bowiem członu non est (‘nie jest’).