Potoczne słownictwo młodzieżowe rozwija się w błyskawicznym tempie, niemal codziennie wchodzą do niego nowe wyrazy (pochodzące przeważnie z języka angielskiego).
Ostatnio młodzi ludzie upodobali sobie określenia prank, prankowanie, prankować.
W angielszczyźnie prank znaczy ‘figiel, psikus, żart, nabranie kogoś’ (w lm. pranks), a więc wyraz pochodny prankowanie to inaczej ‘nabranie, nabieranie kogoś na coś’, a czasownik prankować ‘robić sobie kawały, żartować z kogoś’.
Ktoś, kto się w ten sposób zachowuje, jest prankerem (albo pranksterem, z ang. prankster), dziewczynę figlarkę nazywa się prankerką (albo pranksterką). Są oczywiście prankerzy (albo prankstersi, z ang. pranksters, albo pranksterzy) i prankerki (pranksterki).
Wszystkim zależy na tym, by zaskoczyć, rozbawić, a niekiedy zszokować otoczenie.
Jak się zorientowałem, najczęstszym sposobem prankowania stał się ostatnio prank tekstem piosenki.
Polega to mniej więcej na tym, że pranker (prankster) lub prankerka (pranksterka) wybierają jakiś fragment tekstu angielskiego utworu muzycznego przetłumaczonego na język polski i wysyłają go kolegom czy koleżankom, a ci nie mają pojęcia, o co chodzi, i starają się na próżno rozwikłać zagadkę.
Pranki mogą być rozmaite. Na przykład dziewczyna robi sobie na ciele zmywalny tatuaż i takie zdjęcie wysyła koledze, który nie znosi tatuaży. Ten się wścieka i z góry postanawia, że nie będzie się z kimś takim spotykał.
Ciekawa jest składnia czasownika prankować. Można lubić prankować (np. Asia uwielbia ostatnio prankować) i można prankować kogoś (na wzór nabierać kogoś), np. prankować brata, siostrę, mamę, koleżankę, kolegę.
Pan Literka