Mam pytanie dotyczące wyrazów „łakny”, „łakna”, „łakne”, np. „Publiczność była łakna zwycięstwa”. Czy są one jeszcze obecne w języku polskim, czy też wyszły z użycia, zastąpione przez przymiotniki „łaknący”, „łaknąca”, „łaknące”? Powstał na tym tle pewnego rodzaju spór…
We współczesnej polszczyźnie nie ma już przymiotnika łakny, pochodzącego od czasownika łaknąć. W XIX w. istotnie używano określeń łakny brzuch, łakny żołądek, co miało znaczyć 'czczy, próżny’ brzuch, żołądek. Był też w obiegu rzeczownik łakność (inaczej 'głód’). Dawniej łaknąć (a nie: łaknieć) znaczyło wyłącznie 'odczuwać potrzebę jedzenia, być głodnym’, obecnie częściej używa się tego wyrazu w znaczeniu przenośnym 'pragnąć czegoś’. Pierwotny sens czasownika łaknąć utrzymał się jeszcze tylko w wyrażeniu brak łaknienia (tzn. brak odczuwania głodu). Wracając do pytania internautki… W słownikach występuje dziś jedynie imiesłów łaknący. Mówimy: Publiczność łaknąca zwycięstwa, czyli bardzo pragnąca wygranej swej drużyny, Uczeń łaknący wiedzy; Kobieta łaknąca rozrywki.