Tytułowe angielskie słowo catfishing [wym. kætfisziŋ] (dosł. catfish ‘sum’, catfishing ‘złowienie suma’) nie jest jeszcze powszechnie znane i dlatego na razie nie doczekało się graficznego spolszczenia na katfiszing, ketfiszing.
Jest jednak potrzebne, gdyż nazywa coś nagannego w zachowaniu ludzi.
Chodzi o ‘przedstawianie się w internecie w zupełnie innym, zazwyczaj korzystnym dla siebie świetle, niż jest naprawdę, a niekiedy podszywanie się wprost pod kogoś innego, wykorzystując czyjś wizerunek’.
Catfish albo catfisher (w rodzaju żeńskim catfisherka) to osoba spędzająca mnóstwo czasu w portalach społecznościowych (głównie na Facebooku i Twitterze) i wabiąca ludzi nieprawdziwymi informacjami na swój temat (np. o wykształceniu czy statusie finansowym). Niekiedy w rozmowie podaje zmyślone imię i nazwisko i wstawia na Instagram nie swoje zdjęcie.
W 2010 roku amerykański dziennikarz Nev Schulman nakręcił film dokumentalny zatytułowany „Catfish”, w którym zdemaskował kłamstwa i prawdy na temat relacji ludzi w sieci. Okazało się, że owe internetowe więzi i przyjaźnie, a nawet miłości nie były takie cudowne, jak się z pozoru wydawało…
Drugim obok catfishingu zagrożeniem XXI wieku jest kittenfishing.
Kittenfishing (kitten ‘kotek, kociak’, fishing ‘łowienie’) polega na ‘przesadnie pozytywnym sposobie przedstawiania siebie w social mediach’. Na przykład że uczęszcza się do najlepszego liceum bądź studiuje się w renomowanej uczelni, że jest się najlepszym uczniem, studentem (uczennicą, studentką), że prowadzi się atrakcyjne życie, a podczas wakacji jeździ się po świecie, zatrzymując się w najlepszych hotelach.
Słowem – że już w młodym wieku odniosło się w życiu sukces.
Uważajmy więc na catfishów (catfisherów, catfisherki) i na kittenfishów (kittenfisherów, kittenfisherki).
Pan Literka