Od lat istnieje w polszczyźnie słowo alias. Używa się go zwykle w odniesieniu do osób znanych pod dwoma różnymi nazwiskami lub pseudonimami, np.
– Andrzej Kmicic alias Babinicz („Potop” Henryka Sienkiewicza);
– Jacek Soplica alias ksiądz Robak („Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza);
– Cassius Clay alias Muhammad Ali (znakomity pięściarz amerykański wagi ciężkiej sprzed lat);
– Pele alias Edson Arantes Do Nascimento (ekspiłkarz Brazylii, legenda futbolu).
– Ksawery Dombrowski alias Ksawery Dąbrowski (jeśli nazwisko pisało się historycznie inaczej niż współcześnie).
Słowo alias jest pochodzenia łacińskiego i znaczy ‘inaczej zwany; znany też jako…’. W skrócie pisze się al. (z kropką).
Podobny sens ma inny latynizm – vel [wym. wel] (łac, albo, czyli; rzadziej albo też, albo raczej’).
Kiedy vel występuje z dwoma nazwiskami, dowodzi to tego na to, że ktoś ich używał (lub używa) zamiennie, np.
– Bolesław Prus vel Aleksander Głowacki;
– Pola Negri vel Apolonia Chałupiec;
– Przemysław Żurawski vel Grajewski (tak nazywa się dzisiaj pewien politolog, nauczyciel akademicki z Łodzi)
Można napisać w skrócie v. (Bolesław Prus v. Aleksander Głowacki, Pola Negri v. Apolonia Chałupiec, Przemysław Żurawski v. Grajewski), tak podają słowniki ortograficzne.
Dodam, że współcześnie łaciński przysłówek alias (‘inaczej’) stał się rzeczownikiem rodzaju męskiego odmiennym przez liczby i przypadki (aliasy; aliasowi, z aliasem itd.) i wykorzystuje się go w informatyce.
Alias adresu e-mail to ‘inny adres kierujący na tę samą skrzynkę poczty elektronicznej’. Warto stworzyć sobie taki alias, gdyż zwiększa on popularność strony i łatwiej się zapamiętuje jej adres.
Maciej Malinowski